ё чаро баъзе давлатҳо барои бадхоҳону хасмпешагон паноҳгоҳ медиҳанд?!

Солҳои охир созмону ташкилотҳои иртиҷоӣ баробари шиддат гирифтани рақобат ва талоши абарқудратҳо барои тавсеаи нуфуз дар минтақаҳои гуногуни ҷаҳон дар фазои интернетӣ фаъолтар гашта, ҳамарӯза дар ҳамкорӣ бо ниҳодҳои махсуси кишварҳои хориҷӣ амалиёти гуногунҷабҳаро роҳандозӣ менамоянд.

Мураккаб ва печида боқӣ мондани равандҳои геополитикӣ, афзоиши мухолифат ва низоъҳои минтақавию байналмилалӣ боиси ба миён омадани таҳдидҳои бесобиқаи нави амниятӣ гардида, ба сохтори бунёдии муносибатҳои байнидавлатӣ асари манфӣ расонида истодаанд.

Гурӯҳҳои мухолифу ифротгаро, аъзоёни ташкилоти гуногуни террористии байналмилалиро ба "худию бегона" қисмат кардан яке аз омилҳои асосии беҷазо мондани ифротгароён ва шахсиятҳои ҳувиятбохта ба ҳисоб рафта, дар пайи ин бозиҳо ҳанӯз ҳам шаҳрвандони кишварҳои гуногуни олам аз тарафи чунин гурӯҳҳо мағзшӯӣ карда мешаванд.

Шояд баъзеҳо бар он андешаанд, ки мисоли воқеаҳои рухдода дар робита бо аксияи “Сӯзондани китоби муқаддаси Қуръон дар Аврупо” як тазоҳуроти тасодуфӣ буд, ё онро одамоне барпо карданд, ки бемории руҳӣ доштанд. Вале ба назари банда чунин нест. 28 июни соли равон, рӯзи аввали таҷлили ҷашни мусулмонии Иди қурбон пулиси давлати Шведсия барои гузаронидани аксияи эътирозии “Сӯзондани китобҳои муқаддас” назди масҷиди асосии Стокголм иҷоза дод. Зоҳиран як аҷинасират китоби муқаддаси мусулмононро дар шафати масҷид пора - пора кард ва дигаре баъдан китобро сӯзонданд.

Дар ин маврид Шуро оид ба ҳуқуқи инсони Созмони Милали Муттаҳид ҳам дар навбати худ қатъномаеро қабул намуд ва дар асоси он сӯзондани китобҳои муқаддаси ҳамаи динҳои оламро маҳкум кард. Вале зимни қабули қатънома баъзе кишварҳои олам, аз ҷумла Олмон, Англия, ИМА, Литва ва Чехия бар зидди он овоз доданд.

Худи Иттиҳоди Аврупо низ оид ба ҳодисаи сӯзондани китобҳои муқаддас як изҳороти расмӣ баён кард: “Ин амал ба ҳеҷ ваҷҳ назару андешаи Иттиҳоди Аврупоро баён наменамояд. Сӯзондани Қуръон ё дигар китоби муқаддас таҳқир, беэҳтиромӣ ва амали ошкоронаи иғвогарӣ аст. Дар Аврупо барои зуҳури миллатгароӣ, бадбинӣ ва таҳаммулнопазирии бо он алоқаманд ҷой нест”.

Пеш аз ин, моҳи июни соли равон ҳам дар яке аз шаҳрҳои иттиҳоди болозикр, аниқтараш Стокголм чунин ҳодиса рух дода буду ин амал норозигии мусулмонони дунё ва дар бисёр кишварҳои сайёра тазоҳуроти гуногунро ба бор овард. Лекин он вақт Хадамоти сиёсати берунаи Иттиҳоди Аврупо изҳоротро ба таври дигар баён карда буд: “Иттиҳоди Аврупо сӯзондани Қуръон дар Шведсияро маҳкум менамояд, вале аз озодии баён ҳимоят мекунад”.

Баъди ин амалҳои ваҳшиёна руҳонии маъруфи олам Шофиғ Пшихачев чунин гуфт: “Ташаббускори аксияи мазкур амали ноҷавонмардона анҷом дода, ин ҷинояткори шайтонзада нияту аъмоли бад дошт. Барои мусулмонон дардовар аст, ки инсон аз ҳадди ифрот гузашта, аз худ рафтааст”.

Муқаррароти озодии дин ва ё ақида дар чанд муоҳидаи байналхалқии СММ зикр шудааст. Миёни онҳо Оинномаи СММ, Эъломияи умумии ҳуқуқи башар, Паймони байналмилалӣ оид ба озодиҳои шаҳрвандӣ ва сиёсӣ, инчунин Конвенсия оид ба ҳуқуқи кӯдак ҳастанд. Муқаррароти озодии дин ва ё ақида, ки дар Эъломияи умумии ҳуқуқи башар зикр шудааст, дар Паймони байналмилалӣ оид ба озодиҳои шаҳрвандӣ ва сиёсӣ ва инчунин дар Конвенсия оид ба ҳуқуқи кӯдак бештар баррасӣ шудааст.

Дар Ҷумҳурии Тоҷикистон баъд аз эълони соҳибистиқлолии он, хосса бо иқдому ташаббуси бевоситаи Пешвои миллат муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон имкони таърихии эҳёи давлатдорӣ, фарҳанг ва арзишҳои миллӣ фаро расида буд, яъне дар ин масир яке аз муҳимтарин масъалаи эҳёи давлатдории миллӣ, ин таъмини озодиҳои динӣ гашт. Роҳбари давлат ба таври равшан қайд намуданд, ки: “Маҳз истиқлолияти давлатӣ ба мо имкон дод, ки арзишҳои милливу динии худро эҳё намуда, ҳуқуқу озодиҳои шахсии инсон, аз ҷумла ҳуқуқ ба озодии виҷдонро ҳамчун арзиши олӣ эътироф кунем ва кафолат диҳем”.

Аз рӯи тавзеҳоти коршиносон дар давраи соҳибистиқлолии мамлакати мо платформаи идеологӣ, сиёсӣ ва сохтории муносибати давлат ба дин ба таври куллӣ тағйир ёфт. Имрӯз сиёсати давлатии Ҷумҳурии Тоҷикистон дар самти озодии виҷдон ва иттиҳодияҳои динӣ дар мувофиқат бо принсипҳои конститутсионии ҷомеаи шаҳрвандӣ, ки аз плюрализми сиёсӣ ва идеологӣ дар муносибатҳои байни ташкилоту созмонҳои давлатӣ ва динӣ дар ҷомеаи дунявӣ маншаъ мегиранд, амалӣ карда мешавад.

Баробари Конститутсияи Ҷумҳурии Тоҷикистон масъалаҳои вобаста ба муносибат оид ба ҳуқуқи инсон ба озодии виҷдон ва озодии пайравӣ ба дин, муносибатҳои байни давлат ва иттиҳодияҳои динӣ, инчунин вазъи ҳуқуқии иттиҳодияҳои динӣ дар заминаи Қонуни Ҷумҳурии Тоҷикистон “Дар бораи озодии виҷдон ва иттиҳодияҳои динӣ” ба танзим дароварда шуда, қоидаи иҷро намудани маросимҳои алоҳидаи динӣ ва ҳуқуқи волидон барои назорат аз болои гирифтани маълумоти динию мазҳабӣ тибқи Қонуни Ҷумҳурии Тоҷикистон “Дар бораи танзими анъана ва ҷашну маросимҳо дар Ҷумҳурии Тоҷикистон” ва Қонуни Ҷумҳурии Тоҷикистон “Дар бораи масъулияти падару модар дар таълиму тарбияи фарзанд” муайян ва мушаххас гардидааст.

Ба гуфтаи таҳлилгар Ҷаббор Хуҷаназаров, эҳтироми шахсият, ҳуқуқ ва озодиҳои динии инсон ва арҷгузорӣ ба тамоми фирқаҳои мазҳабӣ аз волотарин арзишҳое мебошанд, ки баробари ҷаҳонбинӣ ва рушди инсон камолот меёбанду худи омилҳои таъсиркунанда ба онҳо, албатта кам нестанд.

“Амалҳои ҳадафҷӯёнае, ки бо таҳқиру нифоқ аз имону эътиқоди мардум меанҷоманд, ҳама вақт ба оқибатҳои фоҷеабор поён меёбад ва худи зуҳуроти дигар, аз қабили миллатпарастӣ, терроризму экстремизм низ аз онҳо маншаъ мегиранд.

Имрӯз васоити гуногун ва неруи зиёди қудратҳои ҷаҳонӣ маҳз барои шиддат гирифтани муқовиматҳои ҳархела равон шуда, сараввал танҳо бо ҳушёрии сиёсӣ ва моликияти зеҳнӣ метавон бо ин таҳдидҳои муосир муқовимат кард” – иброз дошт номбурда.

Амалиёти “барангехтани кинаву адовати миллию нажодӣ ва мазҳабӣ” низ аз тарҳҳои ташвиқи бесуботии абарқудратҳо ва дигар давлатҳои манфиатхоҳ буда, дар ин замина баҳри таҳрик додани хусумат фитна андохтан байни халқиятҳои гуногуни сайёра ва равғани иғво андохтан, ба оташи низоъҳои гуногун аз гурӯҳҳои ифротгаро комилан истифода менамоянд.

Пахши барномаҳои гуногун тариқи шабакаҳои иҷтимоӣ гувоҳи равшан аст, ки мубаллиғони ғояҳои “демократикунонӣ” ва сарпарастони эшон аслан парвои солимии ҷомеа ва ҳуқуқи инсонро надошта, баръакс шаҳрвандонро бевосита ё бавосита ба аъмоли носара ва вожгун намудани ҳукуматҳои конститутсионӣ даъват мекунанд. Дар натиҷа, шахсони гӯлхӯрда аз кӯтоҳақлӣ паси панҷара рафта, тоифаи дигар аз марги фаҷо мемирад. Вале дастандаркорон гӯё коре аз эшон сохта нест, ҳамчу боз ба "эфир" баромада, аз худ "ситораи тобони интернет" месозанд, ё хешро "мушфиқи омма" таҷаллӣ медиҳанд. Яъне, ин рафтору кирдори ҳошиябардорон ва "саттелитҳояшон" чизе нав нест.

Воқеан, кафтари дубома шудани баъзе сиёсатмадорон ва дуҳул ба зери гилем задани онҳо оқибати хуб ба бор нахоҳад овард. Зеро афроде, ки дар зодгоҳи хеш ба миллату Ватан содиқ набуда, даст ба аъмоли зиддинсонӣ мезананду мунофиқӣ кайҳо боз пешаи эшон шудааст, дар ҳар куҷои олам бошанд, хоҳу нохоҳ рӯзе аз худ дарак медиҳанд. Зеро беҳуда нагуфтаанд, ки "гургзода оқибат гург шавад, гарчи бо одамӣ бузург шавад”.

Табиист, онҳое, ки ба сохтори бунёдии иҷтимоӣ, ваҳдату ягонагии миллат, таҳкими рукнҳои асосии давлатдорӣ арҷ мегузоранд, дар ҳамаи гӯшаҳои олам бошанд ҳам, тамоми инсоният аз онҳо дар амон аст. Вале аз хиёнатпеша ҳар узви ҷомеаи ҷаҳон зарар мебинад ва инро набояд инкор кард.

Пас, чаро баъзе давлатҳо барои бадхоҳону хасмпешагон паноҳгоҳ медиҳанд?! Ҳол он ки адубашараҳо на як бору ду бор сабабгори аслии ҷангу мухолифатҳои гуногун шуда, маҳз барои ҷиноятҳои содиркардаашон фирор кардаанд.