Имрӯз мо – ҷавонони Тоҷикистони соҳибистиқлол бо шукргузорӣ аз Ватани маҳбуб, бо ифтихору сарфарозӣ ва муҳаббати беандоза ба Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон, Пешвои миллат муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон дар фазои сулҳу субот Рӯзи ҷавонони Тоҷикистонро таҷлил менамоем.

Мо ҷавонони саодатманд ба дурустӣ дарк мекунем, ки Пешвои муаззами мо шабу рӯз ба хотири ояндаи дурахшони миллати тоҷик заҳмат кашида, ҷавонони ояндасозро даъват менамоянд, ки аз ин мактаби шуҷоату ҷавонмардӣ омӯзанд ва баҳри ояндаи Тоҷикистони азиз хидмат намоянд.

Аз нахустин рӯзҳое, ки насими форами истиқлолият ба сарзамини бостониву биҳиштосои мо расид, Президенти кишвар, Пешвои муаззам  ҷавононро дар ҳама бахшҳо дастгирӣ карда, пайваста баҳри рушду инкишофи Ватанамон моро дар рӯҳияи худогоҳию худшиносии миллӣ ҳидоят менамоянд.

Аз ин ғамхорӣ ва пуштибонии Сарвари давлат мо ҷавонон рӯҳу илҳоми тоза гирифта, дар ободӣ, гулгулшукуфоӣ ва пешрафти Ватани маҳбубамон ҳиссаи шоистаи хешро мегузорем. 

Мо насли хушбахти замон маҳз дар зери сиёсати ҷавонпарваронаи Пешвои муаззами миллат имрӯз баҳри омӯхтани илму дониш саъю талош менамоем. Мо-ҷавонон бо азму иродаи қавӣ ба донишандӯзӣ машғул шуда, дар пешрафти ин сарзамин саҳми созандаи худро мегузорем.
 
Сабақҳои таърих ҷавононро ҳушдор месозад, то дар ин раванди ҷаҳонишавӣ ва тазодҳо бештару беҳтар огаҳ ва худшинос бошанд, бедории сиёсиро аз даст надиҳанд. Зеро вазъи имрӯзаи сайёра бо тамоми печидагиҳояш моро бори дигар ба ҳифз намудану таҳким бахшидани сулҳу субот ва амнияти кишварамон водор месозад.

Давлат тарғибгари тарзи ҳаёти солим буда, варзишро беҳтарин воситаи солимии аҳли ҷомеа медонад. Аз ин рӯ, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон ба рушди соҳаи варзиш эътибори аввалиндараҷа дода, наврасону ҷавононро ба варзиш ҳидоят карда, ба мо тарзи ҳаёти солимро ташвиқ менамоянд.

Мо ҷавонон бо боварӣ ваъда медиҳем, ки ба варзиш машғул шуда, парчами кишварро боз ҳам баланд мебардорем ва барои боло рафтани мақому мартабаи Тоҷикистони азизамон даҳчанд ба тамрин машғул шуда, анъанаи неки варзишгарони мамлакатамонро идома мебахшем.

Мо  ҷавонон боисрор ва ҷасорату шоистагӣ Пешвои ҷавонпарвару муаззами миллатро бовар мекунонем, ки аз сиёсати хирадмандона ва дурандешонаи вай  ҷонибдорӣ менамоем ва бо пайравӣ аз Пешвои муаззами миллат дар рушди созандагию бунёдкорӣ ва амалигардонии ҳадафҳои стратегии кишвар саҳмгузор мешавем. 

Зинда бод, Пешвои муаззами миллат! 
Поянда бод, Истиқлолияти давлатӣ!
Парафшон бод, Парчами давлати тоҷикон!
Шараф ба Пешвои миллат!
Шараф, Шараф, Шараф!