ё ҳавои тираи мухлисӣ дар кишвар кай соф мешавад?

Рӯзи 7 июн дар Варзишгоҳи марказии шаҳри Душанбе бозии дӯстона байни мунтахабҳои Тоҷикистон ва Афғонистон бо иштироки сездавуним ҳазор мухлис баргузор гардид.

Дар маҷмӯъ ҳама намуди варзиш хуб аст ва аксарияти онҳо дар муаррифии миллату давлат мусоидат мекунанд. Вале дар ин миён футбол бартариҳои худро дорад. Чун хурду калон ба он машғул мешаванд ва онро дӯст медоранд. Тақрибан дар ҳама оилаҳо ақаллан як ё ду нафар футболро дӯст медоранду ба ин ё он даставу бозингар мухлисӣ мекунанд. Ва ҳамин маҳбубияти амиқ нисбати ин намуди варзиш аст, ки шабҳои дароз бо вуҷуди мондагиҳо хобро фаромӯш карда, чашм аз оинаи нилгун намекананду ҳар намоиши футболро бо мароқи зиёд тамошо мекунанд.

“Футбол ин зиндагист”, -мегӯянд. Ва воқеан чунин ҳам ҳаст. Агар як назар ба ҷаҳони футбол андозем, мебинем, ки халқу миллатҳои алоҳида барои ташаккул ва рушди ин намуди варзиш тамоми чораҳоро андешидаанд. Барои мухлисии дастаи худ ба куҷое набошад, омодаанд, ки раванд. Ҳангоми мухлисӣ чӣ неруе доранд, сарф мекунанд. Ё миллион нафарон дӯстдори футболбозони алоҳидаанд ва орзуи якумрӣ барои ақаллан як маротиба аз наздик дидани онҳоро мекунанд. Бо номи онҳо либос мепӯшанд. Ҳатто ба хотири пайравӣ аз футболбозон номи фарзандонашонро ба номи онҳо мегузоранд. Кишварҳои алоҳида бо доштани футболбозони моҳиру нотакрори худ фахр мекунанду бо онҳо менозанд.

Мухлисӣ дар футбол озод аст. Кӣ аз кадом даста тарафдорӣ мекунад, ба ӯ бастагӣ дорад. Дар футбол касе наметавонад, ки садди роҳи мухлисии каси дигар шавад ва бояд ҳам нашавад. Чун “зиндагӣ” будани футбол ҳам маҳз дар ҳамин аён мегардад. 

Дар кишвари мо - Тоҷикистон низ кам нестанд мухлисони футбол. Суҳбатҳои нафарони алоҳида доир ба футбол дар роҳу растаҳо, бозору мағозаҳо, ҷои кору маконҳои дигар гувоҳи он аст, ки футбол дар кишвари мо низ аз маҳбубияти хос бархурдор аст ва аксарият онро “зиндагӣ” медонанд. Вале ин суҳбатҳо ба футболу футболбозони кишвар рабт надоранд. Балки маҳбубияти мухлисони тоҷик ба футболу футболбозони хориҷ аст.

Доир ба мухлисӣ намудан ба тимҳои кишвар чизе намегӯем, чун ҳолашон ниҳоят баду ногувор аст. Баъзе дастаҳои кишвар шояд аслан мухлис надоранд ва ё агар дошта бошанд ҳам аз ҳазор нафар зиёд нестанд. Ҳавои мухлисии тими мунтахаби кишвар низ тира аст. Ва онро бозии дӯстонаи рӯзи 7 июн бори дигар собит сохт. Чунин ба назар мерасад, ки аксарият дарк накардаанд, ки мухлисӣ ба футбол дар пасманзари худ чанд ҷиҳатҳои хубро дорост. Ба василаи футбол қавму миллатҳо наздику дӯст мешаванду ба ҳам меҳр мебанданд. Футбол дар дохили кишварҳо ҳамдилию ҳамзабониро ҳукмфаро намуда, ҳиси меҳанпарастиро дар инсонҳо зиёд мекунад. Ҳолу зиндагӣ ва рушду нумӯи дилхоҳ соҳаи ҳамсоякишвар – Афғонистон ба кишвари мо аслан қиёсшаванда нест. Вале чунин менамояд, ки онҳо муҳимияти мухлисӣ ба футболи миллиро аз мо бештар дарк кардаанд. Аз сездавуним ҳазор мухлиси рӯзи 7 июн ба варзишгоҳ омада нисфро афғонҳо ташкил медоданд. Ҳатто ба назар мерасид, ки занҳои афғон дар даст тифли ширхора барои ҳаводории тими мунтахаби кишварашон омада буданд. Шукрона аз истиқлолияти кишвар, мо наздик ба сӣ сол аст, ки дар фазои орому обод ба сар мебарем, ки дар Афғонистони ҳамсоя ин танҳо орзу асту бас. Вале бо вуҷуди ин чаро аҳолии кишвар футболи ватаниро дастгирӣ намекунанд, номафҳуму муаммост. 
 
Бояд донист, ки футбол аслан бо мухлис зинда асту бо он пешрафт мекунад. Дастае, ки мухлис надорад, ҳамеша бозиаш якранг мемонаду дар он ҳеҷ дигаргунӣ ба амал намеояд. Маҳз будани мухлисон дастаҳоро водор месозад, ки барои эҳтироми онҳо тараддуд намоянду рушд кунанд. Мо ҳам бояд дарк кунем, ки мухлисӣ ба дастаи мунтахаби миллиамон ба рушду пешрафти он сабаб шуда метавонад. Дар сурати ғайр футболи мо ҳамин тавр ҳаст, ки буд ва мемонад!