Оё инҳо ҷои ҳамдигарро иваз карда метавонанд?

Интернет як фазои бузургест, ки канор надорад. Маълумоти мухталиф дар он ба андозае ҷойгир карда шудааст, ки ҳисобаш ғайриимкон. Ин маълумоти бузург рӯз аз рӯз тамоюли болоравӣ дораду пастравӣ не.

Дар ҷомеаи муосир, хусусан дар замоне, ки тамоми зиндагии моро технология фаро гирифтаасту содатарин амалҳо ба воситаи он иҷро мешавад, мо наметавонем, ки худро аз ин падида канор гирем. Гуфтан ҳам ҷоиз аст, ки технология кори моро ба таври шоён осону одӣ намуд. Бахусус ихтирои интернет ва корбурди васеи он дар тамоми нуқоти олам ба зиндагии инсоният таҳаввулоти ғайричашмдошт ворид сохт. Шояд дар ҳаёти инсонӣ дигар самте нест, ки интернет вориди он нашуда бошад. Дар фаъолияти ҳаррӯзаамон мо ёрии беминнати интернетро эҳсос мекунем.

Болотарин кӯмаки интернет ба башарият ин додани маълумоти дақиқ ба таври содаву дастрас мебошад. Аз як сӯ агар вақти мо масраф нашавад, аз сӯи дигар сар задан ба интернет ба хотири дарёфти маълумоти хостаамон, моро боз ба чанд чизҳои дигар ошно мекунад ва мепайвандад.

Мутаассифона, ҳамин робитаи бехуд ва ҷазби маълумоти дигар моро навъе вобаста мекунад, ки ҳаёти ҳаррӯзаи мо собитгари ин гуфтаҳост. Албатта, вақте ки мо ҳабб (таблетка)-ро ба хотири аз байн бурдани дард истифода мекунем, ҳатман дар як узви дигарамон зарари онро эҳсос мекунем. Интернет ҳам ба сони ҳамин аст. Агарчи ба таври бесобиқа ба мо кӯмак мекунад, вале ба ҳамин андоза ҳаёти моро бесару сомон мекунад.
Аз баҳсҳое, ки баъди истифодаи умум қарор гирифтани интернет фазои маҷозию аслии зиндагии моро фаро гирифтааст ва як навъ ҷомеаи ҷаҳониро нигарон ҳам кардааст, ин гирифтани интернет ҷои китоб аст. Як нуктаро бояд махсус қайд намуд, ки интернетро китобҳое замина гузоштаанд, ки чопӣ буданд ва падидоварии чунин як “муъҷиза”-ро пешгӯӣ карда, дастраси инсоният намуданд.

Ҳолат ва вазъият ба гунае шудааст, ки талафоти вақт барои инсоният аз даст додани ҷонро мемонад. Табиист, ки интернет агар аз як сӯ худ талафоти вақт бошад, аз ҷониби дигар онро нуқта мегузорад. Ҳамин махсусиятро ба назар гирифта, инсонҳо дар аксар вақт рӯ ба интернет меоранд. Ҳоло дар бораи ин ки интернет ҷои китобро мегирад ё не, баҳс оростан каме зиёдаравӣ ва камоли ноогоҳӣ ба ҳисоб рафтанаш мумкин. Чун ин ҷо бояд ҳадафҳо мушаххас бошанд. Китобҳои чопие, ки танҳо ҷамъи қоғаз ҳастанду бас, кам нестанд. Ва зимнан, ҷои онро маълумоти пурмуҳтавои интернетӣ гирифтанаш ба хубии кор аст. Ҳадаф агар мукаммалу дақиқ ва ба фоидаи истифодабаранда бошад, фарқгузорӣ миёни китобу интернет ва баҳс овардан дар ин мавзӯъ зоеи вақт аст.

Аз ҳамин зовия бояд таъкид намуд, ки интернет ҷои китобро мегирад ё не, ҳеҷ зиёне надорад, балки аз ҳар ҷиҳат фоидабахшу самаровар аст. Ба даст овардани вақт, сареҳият, маълумоти дастрас, ғунҷоиши кам ва даҳҳо имконоти интернет аст, ки ба ин баҳс нуқта мегузорад. Чизи мавриди таваҷҷуҳ ин масъалаи истифода ҳам аз нигоҳи ахлоқӣ, ҳам тиббӣ ва ҳам маънавӣ мебошад, ки онро худи истифодабаранда агар идора накунад, дар ин боб баҳсҳо ҳеҷ фоида надорад.

Мирзо МУРОДОВ,
таҷрибаомӯзи “ҶТ”