Қадамҳои ҳақиқи онҳое маҳсуб меёбанд, ки танҳо, ором, бо нақша ва боваринок ба сӯи аҳдофи муайян партофта мешаванд.

Ба назар мерасад, ки рӯз аз рӯз кӯчаву паскӯчаҳои Душанбе серодам шуда истодаанд. Ин маънои онро дорад, ки мардуми мо беш аз пеш пиёда мегарданд. Ва пиёдагардиро барои худ авлотар аз бо мошин рафтан медонанд. 

Пиёдагардон ба гурӯҳҳои зерин ҷудо мешаванд: 

Ба гурӯҳи аввал нафароне дохил мешаванд, ки аз хизматрасонии нақлиёти мусофирбар норозӣ буда, ба ҷои лозимаашон пиёда рафтанро авлотар медонанд. Имрӯзҳо нақлиёти мусофирбар мушкили рақами яки пойтахтамон маҳсуб меёбад. Аз ба мошине, ки дарунаш нафас гирифтан душвор аст дида, пиёда рафтан осонтару хубтар мебошад;

Ба гурӯҳи дуввум нафароне дохил мешаванд, ки танҳоиро дӯст медоранд ва мехоҳанд доимо танҳо бошанд. Пиёдагардӣ ба мо имкони хуби танҳо монданро медиҳад ва ин барои лаҳзае ба худ фурӯ рафтану фикри худро кардан мусоидат мекунад;

Ба гурӯҳи саввуми пиёдагардон нафароне дохил мешаванд, ки чизи мекофтаашонро дар дигарҷойҳо ёфта наметавонанд ва пиёдагардиро ягона омили пайдо кардани хостаҳояшон медонанд;

Ба гурӯҳи чаҳорум одамоне шомил мешаванд, ки намехоҳанд ҳаёташон болои курсӣ гузарад ва пиёдагардиашон сабаби каме ҳам бошад аз ин хислат ё амал дур карданашон мегардад. Яъне агар ҷои корашон роҳи 30 дақиқагӣ бошад, онҳо ҳар рӯз 1 соати ҳаёти худро аз болои курсӣ наҷот медиҳанд. 

Ҳафизуллоҳ ТОҲИРӢ,
"ҶТ"

Ҳамчунин, албатта, пиёдагардӣ ба инсон фоидаҳои зиёд дорад ва ба қавле омили мусоидаткунандаи оромисит. Дар баробари гурӯҳҳои дар боло номбар шуда боз гурӯҳҳои пиёдагардони зайлро ҳам зам кардан мумкин аст: 

Дар ҷомеаи мо ба нафарони зиёде вохӯрдан мумкин аст, ки бисёр пиёда мегарданд. Аз хона ба кору аз кор ба хона, аз хона ба бозору аз бозор ба хона, аз хона ба донишгоҳу аз донишгоҳ ба хона, аз вохӯрӣ ба вохӯрии дигар пиёда мегарданд. Агар нек нигарем мутаассифона дар пушти ҳама ин даводаву пиёдагардиҳо бепулӣ меистад:

Ба гурӯҳи навбатӣ одамонеро ном бурдан мумкин аст, ки дар рӯзгорашон мушкилие доранд. Онҳо мехоҳанд аз ҷое ба ҷое пиёда рафта барои ҳалли мушкилиашон чора ҷӯянд. Ва табиист, ки дар чунин ҳолат, дар баробари ҳаракати пойҳо фурсати хуби ҳаракат кардани майнаи сар асту фикр кардан осон. Барои ҳалли дилхоҳ мушкилӣ роҳҳои “алтернативнӣ”-и ҳалли масъала  пайдо мешавад; 

Дар ин қатор шахсони эҷодкорро низ ном бурдан ба маврид аст. Бисёр эҷодкорон дар вақти пиёдагардӣ идеяи нав ва маҳсули эҷоди нав тавлид мекунанд. Барои онҳо пиёдагардӣ ангезаи хубе мешавад, ки дар мавзӯъҳои мухталиф матолиби гуногунжанр эҷод намоянд;
 
Ғайр аз ин ҳастанд  нафароне, ки зиёдтар бо мошин гаштаанд. Вақте онҳо ба пиёдагардӣ машғул мешаванд  одамонеро мебинанд, ки дар тамоми ҳаёти худ надидаанд. Шахсони хурсанд, ғамгин, сарватманд, қашшоқ, бемор... Ин ҳама диданҳо ба тафаккури онҳо таъсир расонида, онҳо бори дигар дарк мекунанд, ки дар дунё одамон дар табақаҳои гуногун ба сар мебаранд. 

Робия ҲАСАНОВА,
волонтёри “ҶТ”