ҶОМЕА
Душанбе 29 Апрел 2024 08:19
Ҳеҷ кас қудрати онро надорад, ки ояндаи худро пешгӯи кунад, аммо ҳар кас метавонад, ки чӣ гунагии онро аз имрӯз муайян созад.
Бешак касе намехоҳад, ки ояндаи тираву тор ва пур аз машаққату азоб дошта бошад. Балки ҳамагӣ орзуи онро доранд, ки ҳамеша дар шароити хубу намунавӣ орӣ аз ҳар камбудӣ ҳаёт ба сар баранд. Агар имрӯз дасташон намерасад, лоақал бо харҷи кӯшишу заҳмат соҳиби шароит ва зиндагии хубу роҳат дар оянда шаванд. Вале бисёр душвор аст дақиқ кардан, ки оё роҳи интихобкардаамон моро ба қуллаи мурод мерасонад, ё не? Оё бо ин пешаи гирифтаамон дар оянда мо соҳиби маош ва зиндагии хуб буда метавонем, ё не? Магар сарфи умру вақт нест, ин роҳ? Дар сурати ҷавоб ёфтан ба ин саволҳо мо метавонем, роҳамонро минбаъд низ идома диҳем. Дар акси ҳол мо ояндаи хуб дошта наметавонем.
Имрӯзҳо бо чунин нафарон зиёд вохӯрдан мумкин аст, ки онҳо барои чӣ кору таҳсил мекунанд, худ намедонанд. Андешаи онро низ надоранд, ки бояд ин таҳсил ва касбу кор роҳи минбаъдаро ҳамвору ояндаро дақиқ созанд. Ва бо гузашти чанд сол дарк мекунанд, ки бо интихоби кардаашон ба ҷое намерасанд ва ҳеҷ дигаргуние онҳоро дар оянда интизор нест.
Дирӯз баъди аз кор баромадан шоҳиди чунин як суҳбате шудам, ки нафаре аз интихоби касб ва кори 6 - солаи худ изҳори таассуф мекард. Вай чунин гуфт: “Дар ин шаш соли кориам дарк кардам, ки бо ин касбу кор ба ҳеҷ куҷое намерасам. Маълум аст, ки маро ояндае интизор нест. Балки зиндагии якрангу якмаром то охири умр маро думболагир хоҳад буд. Вақте танҳо будам чандон дарк намекардам, ки ояндаи хубу беҳ бароям то чӣ ҳад зарур аст. Оиладор шудам, каме ин ҳолатро фикр кардам. Вақте соҳиби фарзанд шудаму акнун фарзандам дусола мешавад, ҳамеша бобати он меандешам, ки то куҷо бо ин касбам барои зиндагии хуб дар оянда муваффақ мешавам. Ва ахиран ба хулосае омадам, ки бояд тарки кору касб кунам. Чун ояндаи хубро бо ин касб дида наметавонам”. Ба ҳамин монанд, бояд ҳар яки мо андешаи инфиродиамонро барои ояндаи худ дошта бошем, ки магар кору таҳсили мо заминагузори ояндаи хуби мо буда метавонад ва ё ҳадари вақт аст. Мутаассифона, аксар ба назар чунин мерасад, ки мо роҳи ояндаамонро тасодуфӣ интихоб мекунем.
Аввал ба воситаи он ояндаамонро дақиқ намекунем. Балки барои ҳамин рӯзу ҳамин вақт онро барои худ касб мекунем. Ҳамин аст, ки ояндаи худро дида наметавонем. Ба мисли ҳамсуҳбати мо зиёданд нафароне, ки дар як касб тӯли 5-10 сол кору фаъолият кардаанд, вале дар ниҳоят дарк кардаанд, ки ин ҳама сол беҳуда вақтгузаронӣ кардаанд ва танҳо барои рӯзҳои пушти саршуда, зиндагӣ кардаанд. Ҳамчунин дар миёни донишҷӯён ин мушкилӣ бисёр назаррас аст. Қисме аз донишҷӯён танҳо барои он таҳсил мекунанд, ки диплом ба даст оранд. Ё таҳсили худро тасодуфӣ дониста чанд соли таҳсилашон аз рафтуое беш ба донишгоҳ иборат нест.
Андешаи ояндаи некро мо бояд аз замони мактабхонӣ дар сар дошта бошем. Дар ҳамин вақту замон ҳар роҳу касби интихоб кардаи мо заминагузори фардои мо хоҳад буд. Ва мо низ бояд нек донем, ки бо ин интихоби худ ояндаи худро муайян хоҳем кард. Ояндаи худро ба воситаи роҳи интихобкардаамон дидан бисёр зарур ва ҳатмист. Ҳамаҷониба андешем ва ба пуррагӣ омӯзему дақиқ кунем, ки оё ин интихобамон ояндаи некро барои мо оварда метавонад, ё не? Зимнан ояндаи неки моро ҷуз худи мо касе намесозад. Аз ин рӯ дар фикри ояндаи хуби худ бошему ояндаи худро бо интихобамон нек бинем.
Бешак касе намехоҳад, ки ояндаи тираву тор ва пур аз машаққату азоб дошта бошад. Балки ҳамагӣ орзуи онро доранд, ки ҳамеша дар шароити хубу намунавӣ орӣ аз ҳар камбудӣ ҳаёт ба сар баранд. Агар имрӯз дасташон намерасад, лоақал бо харҷи кӯшишу заҳмат соҳиби шароит ва зиндагии хубу роҳат дар оянда шаванд. Вале бисёр душвор аст дақиқ кардан, ки оё роҳи интихобкардаамон моро ба қуллаи мурод мерасонад, ё не? Оё бо ин пешаи гирифтаамон дар оянда мо соҳиби маош ва зиндагии хуб буда метавонем, ё не? Магар сарфи умру вақт нест, ин роҳ? Дар сурати ҷавоб ёфтан ба ин саволҳо мо метавонем, роҳамонро минбаъд низ идома диҳем. Дар акси ҳол мо ояндаи хуб дошта наметавонем.
Имрӯзҳо бо чунин нафарон зиёд вохӯрдан мумкин аст, ки онҳо барои чӣ кору таҳсил мекунанд, худ намедонанд. Андешаи онро низ надоранд, ки бояд ин таҳсил ва касбу кор роҳи минбаъдаро ҳамвору ояндаро дақиқ созанд. Ва бо гузашти чанд сол дарк мекунанд, ки бо интихоби кардаашон ба ҷое намерасанд ва ҳеҷ дигаргуние онҳоро дар оянда интизор нест.
Дирӯз баъди аз кор баромадан шоҳиди чунин як суҳбате шудам, ки нафаре аз интихоби касб ва кори 6 - солаи худ изҳори таассуф мекард. Вай чунин гуфт: “Дар ин шаш соли кориам дарк кардам, ки бо ин касбу кор ба ҳеҷ куҷое намерасам. Маълум аст, ки маро ояндае интизор нест. Балки зиндагии якрангу якмаром то охири умр маро думболагир хоҳад буд. Вақте танҳо будам чандон дарк намекардам, ки ояндаи хубу беҳ бароям то чӣ ҳад зарур аст. Оиладор шудам, каме ин ҳолатро фикр кардам. Вақте соҳиби фарзанд шудаму акнун фарзандам дусола мешавад, ҳамеша бобати он меандешам, ки то куҷо бо ин касбам барои зиндагии хуб дар оянда муваффақ мешавам. Ва ахиран ба хулосае омадам, ки бояд тарки кору касб кунам. Чун ояндаи хубро бо ин касб дида наметавонам”. Ба ҳамин монанд, бояд ҳар яки мо андешаи инфиродиамонро барои ояндаи худ дошта бошем, ки магар кору таҳсили мо заминагузори ояндаи хуби мо буда метавонад ва ё ҳадари вақт аст. Мутаассифона, аксар ба назар чунин мерасад, ки мо роҳи ояндаамонро тасодуфӣ интихоб мекунем.
Аввал ба воситаи он ояндаамонро дақиқ намекунем. Балки барои ҳамин рӯзу ҳамин вақт онро барои худ касб мекунем. Ҳамин аст, ки ояндаи худро дида наметавонем. Ба мисли ҳамсуҳбати мо зиёданд нафароне, ки дар як касб тӯли 5-10 сол кору фаъолият кардаанд, вале дар ниҳоят дарк кардаанд, ки ин ҳама сол беҳуда вақтгузаронӣ кардаанд ва танҳо барои рӯзҳои пушти саршуда, зиндагӣ кардаанд. Ҳамчунин дар миёни донишҷӯён ин мушкилӣ бисёр назаррас аст. Қисме аз донишҷӯён танҳо барои он таҳсил мекунанд, ки диплом ба даст оранд. Ё таҳсили худро тасодуфӣ дониста чанд соли таҳсилашон аз рафтуое беш ба донишгоҳ иборат нест.
Андешаи ояндаи некро мо бояд аз замони мактабхонӣ дар сар дошта бошем. Дар ҳамин вақту замон ҳар роҳу касби интихоб кардаи мо заминагузори фардои мо хоҳад буд. Ва мо низ бояд нек донем, ки бо ин интихоби худ ояндаи худро муайян хоҳем кард. Ояндаи худро ба воситаи роҳи интихобкардаамон дидан бисёр зарур ва ҳатмист. Ҳамаҷониба андешем ва ба пуррагӣ омӯзему дақиқ кунем, ки оё ин интихобамон ояндаи некро барои мо оварда метавонад, ё не? Зимнан ояндаи неки моро ҷуз худи мо касе намесозад. Аз ин рӯ дар фикри ояндаи хуби худ бошему ояндаи худро бо интихобамон нек бинем.
Хабарҳои дигар
Рӯзнома
Эзоҳи худро нависед