Деҳаи Баракати ҷамоати деҳоти Мирзо Турсунзодаи шаҳри Ҳисор. Ин деҳаи зебову диданӣ аз ибтидо қаҳрамонпарвару ба камолрасонандаи фидоиёни роҳи Ватан аст. Мардуми деҳа нақл мекунанд, ки дар тӯли таърих ҷавонмардони деҳа ҳамеша ва дар ҳама ҳолат бо шуҷоату мардонагӣ ва ғурури тоҷиконаи хеш дар дифои меҳани хеш буданд ва то лаҳзаи охирин баҳри ҳифзи он талош намудаанд. Мегӯянд, вақте Ҷанги Бузурги Ватанӣ сар шуду фашизм ба хоки СССР ҳуҷум кард, аз деҳа аввалин шуда, бобои Убайдулло ба ҷанги мазкур рафт, то душманро маҳв сохтаву дар баробари дигарон ватани худро ҳимоя созад. Бобои Убайдулло дар қатори ҳазорҳо нафар дар ин ҷанги таърихӣ бар душман зафар ёфтаву ба ватан назди аҳли оилааш баргашт. Баргашту ҳамеша фарзандонро дар рӯҳияи дӯст доштани Ватан ва ҳимоя намудану дар рушду нумӯи он саҳм гузоштан, тарбия намуд. Ҳамин хислатҳои хуби ҷавонмардиву фидокории бобои Убайдулло боис гардида, ки имрӯз кулли оилаи Убайдуллоевҳо дар роҳи хизмат ба халқу ватананд.

Рустам Убайдуллоев фарзанди ин хонадон низ аз зумраи чунин нафарон буд ва имрӯз ҳама ӯро фидоии Ватан ном мебаранду ба некӣ ёдаш мекунанд. Зеро ӯ баҳри ҳимояи марзу буми Тоҷикистон то охирин нафас қаҳрамонона мубориза бурду бар ивази ҷонаш онро ҳифз сохт. Ӯ санаи 16-уми сентябри соли ҷорӣ ҳангоми ифои вазифааш дар марз бо Қирғизистон аз тири нохалафе ҳалок гардид. Имрӯз корнамоиву ҷавонмардӣ ва муборизаи беамонаш бар зидди душман чун намунаи олии фидокорӣ дар роҳи Ватан дар қалби ҳар як сокини кишвар асту ҷасурии ӯ дар роҳи ҳифзи Меҳан дар таърихи кишвар то абад сабт гардид.

Беш аз як моҳ аст, ки номи ин ҷонфидои Ватан вирди забонҳосту ҳар нафар бо ба забон овардани исмаш ифтихор мекунад, ки чунин ҷавонони шуҷою далер имрӯз низ ҳастанду намегузоранд, то пойи нохалафе ба хоки муқаддаси кишвар расад. Мо аҳли эҷоди рӯзнома тасмим гирифтем, оилаеро, ки чунин қаҳрамону ҷоннисори Ватанро тарбия кардааст, аёдат намоему аз Рустами зиндаёд ёдовар шавем.

Ва инак мо дар роҳ сӯйи манзили фидоии Ватан – подполковник Рустам Убайдуллоев, ки дар деҳаи Баракат (пештара Қаҳрамон)-и ҷамоати деҳоти Мирзо Турсунзодаи шаҳри Ҳисор ҷойгир аст, равонем. Дар дохили мошини сабукрав чор нафарем – Шуҳрат Аминов, мудири Бахши кор бо ҷавонон ва варзиши шаҳри Ҳисор, Динора Ҷабборова, корманди Кумитаи кор бо ҷавонон ва варзиш, банда ва як ҷавони дигар. Вақте ба деҳаи мазкур наздик гардидему аз ҷавоне хонаи Рустам Убайдуллоевро пурсон шудем, ҷавон гуфт: “Манзили Рустами дӯстдори Ватанро мегӯед? Пас аз гардиши бинои мактаб аз тарафи чап роҳест, ки дар охири он ҷойгир аст”.

Моро Амондулло Убайдуллоев падари Рустам қабул намуду ба дохили хона даъват намуд. Дар чеҳраи падар ҳисси ифтихор эҳсос мешуд.

РУСТАМ ДИГАРОНРО БА ДӮСТ ДОШТАНИ ВАТАН ҲИДОЯТ МЕКАРД

Ҳангоми суҳбат аён гардид, ки оилаи Убайдуллоевҳо ҳама хизматкардаи роҳи ҳарбӣ будаву ҳисси ватандӯстӣ дар мағз-мағзи вуҷудашон ҷо гирифтааст. Чуноне Амондулло Убайдуллоев падари Рустам гуфт: “Авлоди мо, махсусан падари мо Муродов Убайдулло иштирокчии Ҷанги Бузурги Ватанӣ буд. Мо низ аз падар ибрат гирифта, доим нақлҳои онҳоро бо диққат гӯш мекардем ва аз ҳар сухани онҳо эҳсос менамудем, ки Ватан чист ва он чӣ қадар муқаддас аст. Аз ин хотир мо низ пайрави падар шуда, дар замони аввали истиқлолият, ки бесарусомониҳо буд, аз соли 1991 то соли 2000-ум дар соҳаи ҳарбӣ хизмат намуда, инчунин чандин солҳо дар комиссариати ҳарбӣ хизмат кардаам. Дар солҳои фаъолият дар ҷодаи ҳарбӣ аз командири ротаи посбонӣ сар карда, то ҷонишини командири қисми ҳарбӣ оид ба тарбия фаъолият доштам”.

Вақте аз падар дар бораи Рустам пурсон гардидем, гуфт: “Ҳангоме ки бо либоси ҳарбӣ ба хона меомадам, Рустамҷон бо шавқ ба он менигаристу орзуи онро мекард, то рӯзе ӯ низ либоси ҳарбиро ба бар намояду дар роҳи хизмат ба Ватан бошад. Ин орзуяш буд, ки пас аз хатми мактаби миёна ҳуҷҷатҳояшро ба Донишкадаи сарҳадии Тоҷикистони Кумитаи давлатии ҳифзи сарҳадӣ давлатии Ҷумҳурии Тоҷикистон супорид ва онро соли 2006 хатм намуд. Пас аз хатм ду сол дар шаҳри Хоруғ хизмат кард. Баъдан дар комендатураи сарҳадии шаҳри Душанбе ду-се сол фаъолият намуд. Сипас, ба ноҳияи Зафарободи вилояти Суғд рафта, се сол дар он ҷо фаъолият намуд. Баъдан дар Донишкадаи ҳарбии амнияти сарҳадӣ командири ротаи курсҳои чорум таъин гардида, қариб 110 шогирд омода намуда, сипас бо роҳхати вазорат ба Академияи ҳарбии шаҳри Маскав рафт. Як сол дар он ҷо таҳсил намуд ва то лаҳзаи охир хизмати содиқона дошт”.

Рустами дӯстдори Ватан 14 июни соли 1984 дар деҳаи Баракати ҷамоати деҳоти Мирзо Турсунзодаи шаҳри Ҳисор таваллуд шудааст. Ӯ ки худ фидоии меҳан буд, ҳамеша дигаронро низ ба дӯст доштан, ҳимоя, саҳмгузор будан дар рушду инкишоф ва ҳар зарра хоки онро чун гавҳараки чашм азизу гиромӣ доштан, даъват мекард. Дар ин ҳама гуфтаҳо ӯ худ намунаи олӣ буд. Ҳамин гуна хислатҳои ҳамидаи инсонӣ ва ҷавонмардонааш буданд, ки чандин ҷавонони дигар аз аҳли пайвандон ва деҳа ба хизмати ҳарбӣ рафтаву қарзи модар-ватанро адо намуданд. Қисми дигар муҳассили соҳаи ҳарбӣ гардида, имрӯз дар роҳи мазкур кору фаъолият доранд.

ИФТИХОР МЕКУНАМ, КИ ПИСАРАМ ФАЪОЛИЯТИ ХУБ ДОШТ

Падар дафтари ҳаёти Рустами қаҳрамону ҷоннисори ватанро варақгардон мекарду аз ҳар лаҳзаи ҳаёти ӯ бо ифтихор ёдовар шуд. Воқеан, осон нест чунин фарзанди ҷасуру тавоно ва сарсупурдаи Ватанро тарбия кардан. Замоне ки падар аз хислатҳои Рустами ватандӯст қисса мекард, модари ғамхору меҳрубон ба хона ворид шуданду лаҳзаҳои чун дурдонаи писари фидоии худро баён намуданд.

- Фарзандони худро ҳаргиз таъриф намекунам. Махсусан, писарам Рустамҷонро. Аммо ҳамкорону ҳамсинфон ва шогирдонаш хислатҳои ӯро таъриф мекарданд, ки шахси хоксор аст. Ӯ ҳаргиз намегуфт, ки нафари вазифадор аст. Бо ҳама муомилаи хуб дошту дар замони кӯдакияш низ боре ҳам аз рӯи рафтору кирдораш сухани қабеҳ нашунидаем. Зеро ӯ бачаи тарбияёфта буд. Ҳамин гуна хислатҳои хубаш буданд, ки пас аз маргаш ҳар рӯз чандин нафар ба аёдат меоянду дар ҳақаш дуои хайр менамоянд, - бо рӯҳбаландӣ иброз дошт Турсуной Убайдуллоева, модари Рустам.

Модар дар идома гуфт: “Ӯ оиладор ва соҳиби ду фарзанд буд. Мо якҷоя зиндагӣ мекардему ягон камбудӣ надошт. Ҳангоми дидорбинӣ бисёр суҳбатҳои самимӣ мекарду дар вақти муайяншуда, ба кораш бармегашт. Масъулиятшинос буду вазифаи ба ӯҳда доштаашро саривақт ва сарбаландона иҷро мекард. Боре аз кори хеш шикоят накарда буд. Дар куҷое, ки фаъолият намудааст, он ҷоро обод кардааст. Писарам ҳамеша дар кораш қавиирода буд. Ҳангоми фаъолияташ чандин нафари қонуншиканро доштааст. Махсусан вақти дар минтақаи Кӯлоб буданаш чанд афғонро бо ҷурми ғайриқонунӣ убур намудани сарҳад ва доштани маводи мухаддир дастгир намуд. Ифтихор мекунам, ки писарам фаъолияти хуб дошт”.

ҶАВОНОН ҲАМЕША БОЯД МУҲОФИЗИ МАРЗУ БУМ БОШАНД

Амондулло Убайдуллоев падари Рустам айни ҳол дар мактаби миёнаи деҳа аз фанни “Дифои ҳарбӣ” дарс мегӯяду ҷавононро ба дӯст доштани меҳан талқин месозад, то ҳар яке мутахассис гарданду дар рушди соҳае саҳми худро гузоранд. Дар воқеъ, ин ҳама хислатҳои хуби падар ба фарзандон низ насиб гардида, ки бар ивази ҷон ватанро ҳифз сохтаву қаҳрамонӣ нишон додаанд. Махсусан Рустами фидоӣ, ки писари дуюми хонадон буд. Вақте падар доир ба ватандӯстӣ сухан меронд, аз ӯ доир ба саркашӣ кардани баъзе аз ҷавонон аз хизмати ҳарбӣ пурсон гардидем. Ӯ дар посух гуфт:

- Саркашии баъзе ҷавонон аз хизмати ҳарбӣ айби ҷавонон нест, балки айби падару модар аст. Имрӯз волидон намехоҳанд, ки фарзандашон рафта, хизмат намояд. Вақте ҷавононро пурсон мешавед, мегӯянд, ки мо хизмат меравем. Аммо мутаассифона падару модар онҳоро мегурезонанд. Агар волидайн гӯяд, ки бачам рав хизмати Модар-Ватанро адо намо, ҳатман меравад. Ҷавонон бояд баҳри ватан хизмат намоянд. Ҳамеша бояд муҳофизи ин марзу бум бошанд”.

Рустам Убайдуллоев дар тӯли фаъолияти корияш бо ифтихорномаву унвонҳои гуногуни соҳааш қадрдонӣ гардидааст. Аз ҷумла, бо медали ҷашнии “10-солагии Қувваҳои мусаллаҳи Ҷумҳурии Тоҷикистон”, бо медали ҷашнии “15-солагии Қӯшунҳои сарҳадии Кумитаи давлатии амнияти миллии Ҷумҳурии Тоҷикистон”, “20-солагии Қӯшунҳои сарҳадии Кумитаи давлатии амнияти миллии Ҷумҳурии Тоҷикистон”, нишонҳои “Аълочии Қӯшунҳои сарҳадӣ дараҷаи I”, “Аълочии Қӯшунҳои сарҳадӣ дарҷаи II”, медали ҷашнии “70-солагии ғалаба дар ҶБВ” ва ғайра.

Дар охир танҳо ҳаминро метавон гуфт, ки ҷоннисории Рустам Убайдуллоев, содиқ будан дар вазифааш ва бар ивази ҷонаш ҳифз намудани Ватан ҳамеша дар ёди 9 миллион аҳолии кишвар то абад боқӣ монда, ояндагон ҳар замоне ки дар бораи қаҳрамонони роҳи суботу оромӣ ва ҳифзи марзу буми Ватан сухан меронанд, ҳатман исми Рустами фидоии ватанро бо ифтихор ёдовар хоҳанд шуд.