Зану шавҳар солҳои зиёд ҳаёти оилавии хушбахтона гузаронданд. Миёни онҳо ягон сир вуҷуд надошт. Зан аз шавҳараш фақат як чиз хоҳиш мекард,- ба қуттии кўҳнаи пойафзоли болои ҷевон ҷойгирифта нарасед.

Шавҳараш низ аз ҳамсараш дар даруни қуттӣ чӣ буданашро намепурсид. Ў ҳамеша бар он назар буд, ки дар қуттӣ чизе ҳаст, ки ба занҳо тааллуқ дорад.

Рўзе зан бемор шуда дар беморхона бистарӣ шуд ва аз шавҳараш хоҳиш намуд, то қуттиро ба наздаш биёрад.

Шавҳараш ба хона омада, қуттиро гирифта кушод, ки дар даруни қуттӣ дуто лўхтаки бо даст бофташуда ва 95000 доллари ИМА буд.

Мард сабаби пинҳон кардани ин сирро аз зан пурсид.

Занаш гуфт: «Пеш аз издивоҷи мо бибиам насиҳат карда буданд, ки ҳеҷ гоҳ ҷониби ту гапгардонӣ накунам ва ҳаргоҳе ки аз шумо сахт ранҷидам, барои бартараф намудани хашмам нишаста лӯхтак дӯзам».

Мард аз шунидани ин сухан хурсанд шуда, занро ба оғуш гирифта гуфт: «Давоми ҳаёти бо ҳам гузарондаамон ҳамагӣ ду маротиба аз ман ранҷида будаед, аммо пулҳо аз куҷо омаданд?”

-Лўхтакҳоро фурўхта, ин пулҳоро ҷамъ намудам,-бо табассум гуфт зан.

Таҳияи Муҳаммадраҷаб БЕРДИЁРОВ